Διάβασα τελευταία μία πολύ ωραία ιστορία και θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Ο ποιμένας μιας εκκλησίας άκουσε για μια πολύ φτωχή γυναίκα στο εκκλησίασμά του, που εκείνη την περίοδο περνούσε πολύ δύσκολα και την επισκέφθηκε για να τη βοηθήσει. Με τα χρήματα στο χέρι κτύπησε τη πόρτα της, αλλά δεν πήρε απάντηση. Συνέχισε να κτυπά αλλά τίποτε. Αναγκάστηκε λοιπόν να φύγει.
Μετά από λίγες ημέρες τη συνάντησε στην εκκλησία. Την πλησίασε διακριτικά και της είπε ότι την είχε επισκεφθεί για να τη βοηθήσει, αλλά εκείνη δεν ήταν σπίτι. «Τι ώρα με επισκεφθήκατε;» , ρώτησε εκείνη. «Προχθές το απόγευμα», είπε ο δούλος του Κυρίου. «Ω Θεέ μου», ξεφώνισε η φτωχή γυναίκα «μέσα ήμουν αλλά νόμιζα ότι κτυπούσε τη πόρτα ο ιδιοκτήτης για να ζητήσει το ενοίκιο και εγώ δεν το είχα…»
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι ο Χριστός κτυπά τη πόρτα της καρδιάς τους με σκοπό να τους ζητήσει να του δώσουν. Να τους στερήσει τη χαρά της ζωής. Εντελώς αντίθετα. Ο Χριστός ζητά να του ανοίξουμε και να μπει για να μας δώσει τα πάντα. Απόδειξη της ανιδιοτελούς αγάπης Του είναι το ματωμένο χέρι με το οποίο κτυπά τη πόρτα της καρδιάς μας. Η σωτηρία από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο είναι δωρεάν. Πλήρωσε Εκείνος επάνω στο σταυρό του Γολγοθά με το αίμα Του « Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.» (Εφεσίους 2:8-9)
Στην αρχή αυτού του χρόνου που μας χαρίζει η χάρη Του, άνοιξε τη καρδιά σου στο κάλεσμα της αγάπης Του. Σε λίγο μπορεί να είναι πια αργά.