Category Archive

ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ;

Η σκηνή διαδραματίζεται στο προθάλαμο ενός ιατρείου. Αρκετοί ασθενείς περιμένουν
υπομονετικά τη σειρά τους. Ένας από αυτούς, μόλις η γραμματέας φωνάζει το όνομά του για
να μπει στο ιατρείο, κάνει κάτι ασυνήθιστο. Κοιτάζει το ρολόι του και ευγενικά παραχωρεί
τη θέση του στον επόμενο ασθενή. Αυτό συμβαίνει δύο φορές ακόμη. Στους άλλους που τον
κοιτούν με απορία, ο φίλος μας εξηγεί με φυσικότητα: “Ξέρετε το ωροσκόπιό μου, σήμερα το
πρωί με ενημέρωσε ότι στις 11 η ώρα θα είμαι κάτω από το τυχερό μου άστρο… Δεν είναι
ακόμη 11, έτσι έχω λίγη ώρα ακόμη!..”
Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει σε ακαθόριστες “ανώτερες δυνάμεις” που ελέγχουν τη ζωή του.
Δυστυχώς η πίστη του δεν έχει κανένα θεμέλιο.. Είναι μία αυταπάτη και δεν μπορεί να
βοηθήσει κανένα, εκτός βέβαια από εκείνους που την χρησιμοποιούν για να βγάζουν
χρήματα..
Εντελώς διαφορετική είναι η Χριστιανική πίστη. Βασίζεται στο ζωντανό και αψευδή Θεό και
μπορείς με βεβαιότητα να στηρίξεις τη ζωή σου στο Λόγο Του. Με συνοπτικό και περιεκτικό
τρόπο εκφράζεται στο λεγόμενο σύμβολο της πίστεως:
« Πιστεύω εἰς ἕναν Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν οὐρανού καί γῆς, ὁρατῶν τε
πάντων καί ἀοράτων.. Καί εἰς ἕναν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν
μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων. Φῶς ἐκ φωτός, Θεόν
ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὖ τά πάντα
ἐγένετο.
Τόν δι' ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν
καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου καί παθόντα καί ταφέντα. Καί ἀναστάντα
τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς. Καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς καί καθεζόμενον ἐκ
δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, οὖ τῆς
Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ
Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῶ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον, το
λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν. Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν.
Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
Καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.»
Μόνο ο Θεός είναι αξιόπιστος. Βασίσου στο Λόγο Του. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ο
Μονογενής υιός του Θεού είπε: “ Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον μου
και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά
μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.” (Ιωάννης 5:24).

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;

Μια μέρα ένας ορειβάτης έχασε το δρόμο του μέσα στα βουνά. Μετά από πολλές ώρες περιπλάνηση έφτασε σε ένα μέρος από όπου ξεκίναγαν πολλά μονοπάτια… Ποιό όμως κατάληγε στο χωριό που έπρεπε να πάει και μάλιστα προτού σκοτεινιάσει; Καθώς καθόταν συλλογισμένος και με κάποια αγωνία βλέπει κάποιον να πλησιάζει. Αυτός θα του δώσει τη πληροφορία που χρειάζεται. Πράγματι χωρίς δισταγμό τον ρωτάει. Ο άνθρωπος αυτός είναι καλοδιάθετος, ομιλητικός και αρχίζει να του μιλάει για τα βουνά, τα αγριολούλουδα, τα ζώα και τον καιρό που περιμένουν τις επόμενες μέρες. Δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθήσει το φίλο μας για το ποιό δρόμο πρέπει να ακολουθήσει. «Θα μπορούσε να είναι αυτός ο δρόμος η ίσως κάποιος άλλος», του λέει.
Λίγο προτού ο φίλος μας απογοητευθεί τελείως, βλέπει από μακριά να πλησιάζει ένας γνήσιος κάτοικος των βουνών εκείνων. Μάλιστα είναι από το ίδιο χωριό, στο οποίο ο ορειβάτης θέλει να φθάσει! Ακόμη ξέρει και το σπίτι που τον περιμένουν. «Απλά ακολούθα με» λέει στον ανακουφισμένο οδοιπόρο .. Ώστε ο σωστός δρόμος είναι ένα πρόσωπο.
Το να γνωρίζουμε για τις διάφορες θρησκείες δεν ωφελεί σε τίποτε, ούτε το να συγκρίνουμε διάφορα μονοπάτια με τα οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να φθάσουν στον ουρανό. Η ατέρμονη συζήτηση φιλοσοφικών ερωτημάτων είναι μάταιη, το ίδιο και η ενασχόληση με τις ανατολικές θρησκείες. Δεν βοηθάει ακόμη το να δεχόμαστε ότι ο Θεός υπάρχει και να αρχίσουμε να συζητάμε για τη Βίβλο. Όταν κάποιος είναι χαμένος μόνο μία ερώτηση έχει σημασία: «Ποιός είναι ο σωστός δρόμος;»
Η απάντηση είναι τόσο σύντομη όσο και η ερώτηση : «Εγώ είμαι η οδός» Είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Ιωάννης 14:6). «Ακολούθει μοι» (Ιωάννης 21: 22).
«Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία• διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξεις 4:12)
O Κύριος Ιησούς Χριστός είναι η μόνη οδός για τον ουρανό. Ας τον ακολουθήσουμε με χαρά.

ΜΙΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ

Ο Σωτήρης εργαζόταν σαν μαθητευόμενος σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο. Μια μέρα το αφεντικό του ζήτησε να ταξινομήσει μερικά βιβλία, ανάλογα με το περιεχόμενό τους και να τα βάλλει στα ράφια. «Δες Σωτήρη ότι τα ράφια έχουν ξεκάθαρες πινακίδες : ταξίδια, οικογένεια, τεχνολογία, θρησκεία, αγροκαλλιέργεια κλπ Αν ο τίτλος δεν σε βοηθάει άνοιξε το βιβλίο και διάβασε λίγες παραγράφους. Θα καταλάβεις πιο είναι το θέμα του και θα το βάλλεις στην ανάλογη θέση». Ο Σωτήρης ξεκίνησε με όρεξη τη δουλειά.

Μια μέρα ήρθε στα χέρια του ένα δερματόδετο βιβλίο που ο τίτλος του δεν τον βοηθούσε και πολύ, για να το ταξινομήσει. Ξεφύλλισε λίγες σελίδες και διάβασε: «Εξήλθε ο σπείρων για να σπείρει», παρακάτω διάβασε για «αγκάθια, για καλή γη, για καρπό..». Με σιγουριά αποφάσισε : Σίγουρα αυτό ήταν ένα βιβλίο για αγροκαλλιέργειες! Το έβαλε λοιπόν στο αντίστοιχο ράφι..

Μετά από λίγες μέρες ένας αγρότης από το γειτονικό χωριό, μπήκε στο βιβλιοπωλείο ψάχνοντας ένα βιβλίο για δημητριακά. Ο ιδιοκτήτης έλειπε και ο Σωτήρης με ζήλο ανάλαβε να τον ενημερώσει.. Κατέβασε από το ράφι το μικρό δερματόδετο βιβλίο και σαν καλός πωλητής ενημέρωσε το γεωργό ότι εκεί μέσα θα έβρισκε ότι θα χρειαζόταν για τους σπόρους και τα ζιζάνια, τη σπορά και το θερισμό και γενικά ότι ήταν απαραίτητο για μια καλή σοδειά.. Ο πελάτης απόλυτα ευχαριστημένος αγόρασε το βιβλίο. «Θα αρχίσω να το μελετώ από σήμερα κιόλας», μουρμούρισε ανυπόμονα..

Το ίδιο απόγευμα άνοιξε το βιβλίο και ξαφνιασμένος διάβασε το τίτλο: « Η Καινή Διαθήκη». Διάβασε λίγες γραμμές και αμέσως κατάλαβε ότι κατά λάθος είχε αγοράσει ένα βιβλίο για τη θρησκεία. Νευριασμένα το έκλεισε και το έβαλε πίσω στο ράφι. «Με τη πρώτη ευκαιρία θα το γυρίσω πίσω», μονολόγησε.

Λίγες μέρες μετά ο γεωργός αρρώστησε και χρειάσθηκε να μείνει στο κρεβάτι. Βαρέθηκε όμως και ζήτησε από τη γυναίκα του να του φέρει κάτι να διαβάσει. Εκείνη πήγε στη βιβλιοθήκη και είδε το μικρό δερματόδετο βιβλίο. «Το ξέρεις αυτό το βιβλίο;», ρώτησε τον άνδρα της. «Το έχεις διαβάσει ποτέ;». Εκείνος της διηγήθηκε πως έφτασε στα χέρια του. «Διάβασέ το λοιπόν, μπορεί να είναι ενδιαφέρον», τον πρότρεψε εκείνη.

Κάπως απρόθυμα, ο γεωργός, άρχισε να διαβάζει Το Βιβλίο. Σύντομα όμως το περιεχόμενο τον απορρόφησε τόσο πολύ, που ξέχασε κάθε τι άλλο. Η ζωή, το έργο η διδασκαλία, το πάθος, ο θάνατος και η ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού, ήρθαν με δύναμη στη ζωή του. Διάβαζε συνεπαρμένος με δίψα. Μέρα με την ημέρα μέσα του γινόταν μια μεγάλη αλλαγή. Ένα εδάφιο του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ήταν σαν να του μίλαγε προσωπικά ο ίδιος ο Χριστός: «τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω..» (Ιωάννης 6:37).

Δεν δίστασε άλλο. Γονάτισε δίπλα στο κρεβάτι και φώναξε δυνατά: «Κύριε Ιησού, Υιέ του Θεού, Σωτήρα του κόσμου, θέλω να έρθω σε Σένα. Εδώ είμαι, ένας μεγάλος αμαρτωλός, σώσε με». Μια απέραντη ειρήνη και χαρά γέμισαν τη καρδιά του γεωργού. Είχε βρει το Καλό Ποιμένα.

«ιδού, η υποταγή είναι καλητέρα παρά την θυσίαν• η υπακοή, παρά το πάχος των κριών..» (Α’ Σαμουήλ 15:22)
Ρωτούν πολλές φορές οι άνθρωποι : «Γιατί ο Θεός δεν αναγνωρίζει, καλής πρόθεσης προσπάθειες ανθρώπων που θέλουν να πάνε στον ουρανό ;». Ίσως η παρακάτω ιστορία θα μας βοηθήσει να δώσουμε μία απάντηση.
«Μητέρα», είπε το μικρό αγόρι, «σου έφερα αυτό το βιβλίο, δώρο για τα γενέθλιά σου, σου αρέσει?». Ήταν πράγματι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, που ο μικρός το είχε αγοράσει με το χαρτζιλίκι του. Μάζευε τα χρήματα εβδομάδες τώρα. Η μητέρα του όμως αρνήθηκε το δώρο του. Μα γιατί; Μήπως δεν είχε δεχτεί με χαρά το δώρο που της είχε φέρει η αδελφή του; Ένα πολύ ωραίο κουτί με σύνεργα ραπτικής..
Τη βδομάδα που πέρασε ο μικρός είχε δείξει πολύ κακή συμπεριφορά. Ήταν ανυπάκουος, απείθαρχος, είχε ξεσπάσματα θυμού και οργής και το σημαντικότερο από όλα, δεν είχε ζητήσει ακόμη συγνώμη από τη μητέρα του. Αυτός ήταν και ο λόγος που εκείνη του είπε «όχι σε ευχαριστώ αγόρι μου..» καθώς έβαζε στην άκρη το δώρο του.
«Σκασίλα μου» μουρμούρισε ο μικρός καθώς απομακρυνότανε θυμωμένος «πολύ που με νοιάζει». Μέσα του όμως ήταν πολύ στενοχωρημένος και μάλιστα ζήλευε την αδελφούλα του στην αγκαλιά της μητέρας του. Μετά από λίγο όμως επέστρεψε στη μητέρα του. Θυμήθηκε πόσο εκείνη πραγματικά τον αγαπούσε. Πόσες φορές δεν είχε ξενυχτήσει για αυτόν όταν ήταν άρρωστος και πόσο πολύ τον φρόντιζε σε όλα. Με κατεβασμένο κεφάλι αναγνώρισε το λάθος του και της ζήτησε να τον συγχωρέσει. Αμέσως εκείνη τον συγχώρεσε και με ένα πλατύ χαμόγελο του είπε: «Τώρα μπορείς να μου φέρεις το δώρο σου».
Ακόμη και σήμερα πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται με το δικό τους τρόπο να ευαρεστήσουν το Θεό και να μπουν στον ουρανό, αντί να ακολουθήσουν το δρόμο που ορίζεται από τον ίδιο το Θεό.. Είναι λοιπόν απορίας άξιον ότι ο Θεός δεν δέχεται αυτές τις προσπάθειες;
H Αγία Γραφή περιγράφει ακριβώς αυτό το δρόμο. Ο απόστολος Παύλος κήρυττε «μετάνοιαν εις τον Θεόν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν». (Πράξεις 20:21).
«Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον• καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει» (Ψαλμός να:17).
«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς• Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή• ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Ιωάννης 14:6).

Ένας ηλικιωμένος ναυτικός μπήκε κάποτε σε ένα βιβλιοπωλείο, πλησίασε τον υπάλληλο και του είπε : « Χρειάζομαι ένα χάρτη να με βοηθήσει να βρω το δρόμο μου» -«Βεβαίως ποιο χάρτη θα θέλατε, για τη Γαλλία, την Ιταλία, μήπως για την Ελλάδα;»- «Όχι για κανένα από αυτά τα μέρη. Χρειάζομαι ένα χάρτη για να μου δείξει το δρόμο για τον ουρανό!»-«Το δρόμο για τον ουρανό ;». Ο υπάλληλος αφού σκέφτηκε για μία στιγμή, είπε χαρούμενα « Ξέρω τι εννοείτε! Θέλετε μία Βίβλο!» – «Ακριβώς αυτό χρειάζομαι» απάντησε ο ναυτικός.
Αγόρασε τη Βίβλο και καθώς ήταν έτοιμος να βγει από το μαγαζί, γύρισε και ρώτησε το νεαρό υπάλληλο: «Τον γνωρίζεις αυτό το χάρτη;» – «Ναι βέβαια» – απάντησε εκείνος, «μερικές φορές μάλιστα διαβάζω και λίγο από αυτόν» – «Χαίρομαι που το ακούω» – είπε ο ηλικιωμένος ναυτικός, «αλλά ξέρεις φίλε μου το να τη διαβάζεις που και που δεν είναι αρκετό. Η αληθινή ευλογία είναι να τη πιστέψεις και να την υπακούς»
Διάβασε την Αγία Γραφή! Αυτό και μόνο είναι ωφέλιμο. Είναι ο Λόγος του Θεού, το Βιβλίο που μας χάρισε ο Θεός για να μας διδάξει τις σκέψεις Του και τελικά να μας φέρει κοντά Του!
Πίστεψε σε όλη τη Γραφή! Αυτό είναι ένα βήμα πιο πέρα. «η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού» (Ρωμαίους 10:17). Η Αγία Γραφή μας βεβαιώνει ότι σωζόμαστε κατά χάριν δια της πίστεως στο έργο του Χριστού, του Υιού του Θεού (Εφεσίους 2:8).
Υπάκουσε στη Βίβλο! Αυτό σημαίνει να ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με τις οδηγίες που δίνει και με τη δύναμη του Θεού. Οι εντολές Του δεν είναι βαριές αλλά περιέχουν το μυστικό ώστε να απολαμβάνεις από τώρα την αιώνια ζωή και να είσαι έτοιμος να συναντήσεις τον Κύριο Ιησού Χριστό που έρχεται να παραλάβει την εκκλησία Του.

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ
Στα παιδιά στο Κυριακό σχολείο δόθηκε το εδάφιο « Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου» (Παροιμίες 23:26)
Έπρεπε να το μάθουν και πάνω από όλα να το συζητήσουν με τους γονείς τους. Την επόμενη Κυριακή θα το αναλύανε με τους δασκάλους τους.
Όταν η μικρή Στέλλα έφθασε στο σπίτι ρώτησε το πατέρα της: «Μπαμπά τι σημαίνει δώσε τη καρδιά σου εις εμέ;»-«θα σου εξηγήσω, αν πας και μου φέρεις το πορτοφόλι σου», της είπε ο πατέρας της.
Το κοριτσάκι πήγε και έφερε το παλιό της πορτοφόλι, που περιείχε όλη της τη «περιουσία»-μερικά παλιά δεκάλεπτα. Με κάποιο δισταγμό το έδωσε στο πατέρα της και δεν είπε τίποτε όταν τον είδε, σιωπηλά, να το βάζει στη τσέπη του.
Την άλλη μέρα ο πατέρας κάλεσε τη κόρη του και της είπε: «Στέλλα δεν νομίζω ότι το πορτοφόλι σου ήταν αρκετά ωραίο για αυτό που ήθελα να σου δώσω. Σου πήρα λοιπόν ένα καινούργιο και κοίτα τι έχω βάλλει μέσα!» Όταν η Στέλλα άνοιξε το καινούργιο της πορτοφόλι έβγαλε μια φωνή χαράς και έκπληξης. Αντί για τα λίγα παλιά δεκάλεπτα, μέσα υπήρχε ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ..
Ο πατέρας της εξήγησε: «Στέλλα μου, ήθελες να μάθεις γιατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός ζητάει να του δώσουμε τη καρδιά μας. Του δίνουμε αυτό που έχουμε. Μία κακή καρδιά που δεν αξίζει και πολλά. Σε αντάλλαγμα, Αυτός μας δίνει μια εντελώς καινούργια καρδιά, με ένα αληθινό θησαυρό μέσα: «Αιώνια ζωή, αληθινή ευτυχία και μία θέση στον ουρανό! Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει να μάθεις καλά αυτό το εδάφιο;»
Η Στέλλα έσκυψε με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη το κεφάλι της. Ο νούς της πήγε στο σταυρό του Γολγοθά. Ήξερε ότι για να της δώσει τη νέα καρδιά ο Χριστός πλήρωσε εκεί με το αίμα Του..
«Χάρις δε εις τον Θεόν διά την ανεκδιήγητον αυτού δωρεάν.» ( Β Κορινθίους 9:15)

Τα πάντα νέα, για πάντα νέος!

«Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου, ιδού κάμνω νέα τα πάντα.
Και λέγει προς εμε, Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί…»
Αποκάλυψις Ιωάννου κα:5.
Μέσα στις δυσκολίες και τα χαλάσματα της ζωής σου, υπάρχει μια φωνή που μπορεί να τα ανατρέψει όλα και να κάνει τη διαφορά.
Δεν είναι μια τυχαία φωνή, δεν είναι μια ανθρώπινη φωνή. Είναι η φωνή του ίδιου του Θεού. Οι λόγοι του Θεού είναι πάντοτε πιστοί και αληθινοί για αυτό και είναι άξιοι εμπιστοσύνης!
Ο Χριστός κάθεται στον θρόνο Του και προμηνύει ότι κάνει τα πάντα νέα, τα πάντα όμως! Τη ζωή σου, το περιβάλλον σου, τον κόσμο όλο. Αυτή τη νέα ζωή είναι που περιμένουμε σαν παιδιά του Θεού, όπου στην αιωνιότητα τα πάντα θα είναι νέα.
Τώρα μπορεί να πονάς, μπορεί να είσαι σε θλίψη, τώρα μπορεί να δυσκολεύεσαι και να στερείσαι. Μπορεί να σε πολεμάνε, να αδικείσαι, μπορεί ακόμα και να απογοητεύεσαι. Τώρα πολλά μπορεί να περνάς, είτε θετικά, είτε αρνητικά, τώρα πολλά μπορεί να σου στερούν τη χαρά και την ελπίδα των λόγων αυτών του Χριστού…
Τώρα. Για λίγο ακόμα όμως, γιατί σύντομα τα λόγια του Χριστού θα εκπληρωθούν, όχι γενικά και αόριστα, αλλά (και) σε εσένα προσωπικά.
Μην αφήσεις το πρόβλημα του παρόντος να σου κρύψει την ελπίδα του μέλλοντος.
Μην αφήσεις τις φωνές που ακούγονται να σου στερήσουν αυτά που δεν βλέπονται.
Μην αφήσεις τα δάκρυα των ματιών σου να μειώσουν τη χαρά των χειλιών σου.
Δεν συγκρίνονται τα παλιά τα πολλά, όσα κι αν είναι, με τα νέα τα πάντα!
Αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε ότι τα νέα που έχει ετοιμάσει ο Χριστός για εμάς δεν μπορούν σε τίποτα να συγκριθούν με το παρελθόν και το παρόν μας θα βλέπαμε τη ζωή μας με άλλο μάτι.
Αν μπορούσαμε να εμπιστευτούμε και τα πιστέψουμε πλήρως τον λόγο του Θεού, θα εξαφανίζαμε τη θλίψη από τη καρδιά μας. Αλλά δυστυχώς είμαστε αδύνατοι και πολλές φορές δύσπιστοι.
Ο Χριστός όμως ήρθε στη ζωή μας για να φανερώσει τη δύναμή Του στην αδυναμία μας, ήρθε και παραμένει πιστός, ακόμα και όταν εμείς απιστούμε. Ήρθε για να μας αλλάξει τη ζωή και να μας πάρει κοντά Του σε ένα εντελώς καινούριο περιβάλλον όπου τα πάντα θα είναι νέα και τίποτα δεν θα μας κάνει να θυμόμαστε με λύπη το παρελθόν μας. Αρκεί εμείς να θέλουμε με όλη μας τη καρδιά να μείνουμε κοντά Του, ακόμα και αν νομίζουμε ότι εμείς δεν μπορούμε, ξέρει όμως Εκείνος να μας κρατάει σφικτά, να μας κρατάει μέχρι το τέλος, το αιώνια καινούριο τέλος!

Διάβασα τελευταία μία πολύ ωραία ιστορία και θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Ο ποιμένας μιας εκκλησίας άκουσε για μια πολύ φτωχή γυναίκα στο εκκλησίασμά του, που εκείνη την περίοδο περνούσε πολύ δύσκολα και την επισκέφθηκε για να τη βοηθήσει. Με τα χρήματα στο χέρι κτύπησε τη πόρτα της, αλλά δεν πήρε απάντηση. Συνέχισε να κτυπά αλλά τίποτε. Αναγκάστηκε λοιπόν να φύγει.
Μετά από λίγες ημέρες τη συνάντησε στην εκκλησία. Την πλησίασε διακριτικά και της είπε ότι την είχε επισκεφθεί για να τη βοηθήσει, αλλά εκείνη δεν ήταν σπίτι. «Τι ώρα με επισκεφθήκατε;» , ρώτησε εκείνη. «Προχθές το απόγευμα», είπε ο δούλος του Κυρίου. «Ω Θεέ μου», ξεφώνισε η φτωχή γυναίκα «μέσα ήμουν αλλά νόμιζα ότι κτυπούσε τη πόρτα ο ιδιοκτήτης για να ζητήσει το ενοίκιο και εγώ δεν το είχα…»
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι ο Χριστός κτυπά τη πόρτα της καρδιάς τους με σκοπό να τους ζητήσει να του δώσουν. Να τους στερήσει τη χαρά της ζωής. Εντελώς αντίθετα. Ο Χριστός ζητά να του ανοίξουμε και να μπει για να μας δώσει τα πάντα. Απόδειξη της ανιδιοτελούς αγάπης Του είναι το ματωμένο χέρι με το οποίο κτυπά τη πόρτα της καρδιάς μας. Η σωτηρία από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο είναι δωρεάν. Πλήρωσε Εκείνος επάνω στο σταυρό του Γολγοθά με το αίμα Του « Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.» (Εφεσίους 2:8-9)

Στην αρχή αυτού του χρόνου που μας χαρίζει η χάρη Του, άνοιξε τη καρδιά σου στο κάλεσμα της αγάπης Του. Σε λίγο μπορεί να είναι πια αργά.

«Κύριε, τι θέλεις να κάνω;» (Πράξεις των Αποστόλων 9:6) Τη στιγμή που το όραμα με το εκτυφλωτικό του φως σταμάτησε το Σαούλ, τον μετέπειτα Παύλο, και τον έριξε καταγής στο δρόμο προς τη Δαμασκό, άκουσε μια φωνή: «Σαούλ, Σαούλ…». Αμηχανία, τρόμος, ερωτηματικά, έκπληξη, τα πεπραγμένα της ζωής του σε μια στιγμή σαν αστραπή διαπέρασαν το είναι του. Μα τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έμεινε για πολύ. Κάτι που θα ανέβηκε μέσα του σαν ανακάλυψη, θα ήταν εκείνο που θα συνοψίζαμε στις εξής λίγες λέξεις: «Ώστε είναι αναστημένος! Είναι ζωντανός! Ξέρει το όνομά μου, τη ζωή μου, τα έργα μου!». «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με κατατρέχεις;» συνέχισε η φωνή του Ιησού του Ναζωραίου. Ήταν η στιγμή που όλα θα άλλαζαν γι’ αυτόν, με αφετηρία την πίστη, την υπακοή στην ουράνια οπτασία, στο θείο συνομιλητή, στο ΝΙΚΗΤΗ του θανάτου. Κι ακούστηκε δειλή, γεμάτη άγιο τρόμο, η φωνή του ΝΙΚΗΜΕΝΟΥ Σαούλ, του διώκτη, να λέει: «Κύριε, τι θέλεις να κάνω;». Φίλε, ο Χριστός είναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και για σένα. Πες του: «Κύριε……».

Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού ήρθε να φέρει την ισορροπία στην κοινωνία και να κάνει γνωστές και περισσότερο προσιτές τις αλήθειες που μέχρι τότε μπορούσαν μόνο κάποιοι προνομιούχοι να έχουν πρόσβαση σ’ αυτές, π.χ. οι προύχοντες, οι καίσαρες, οι τελώνες, οι λόγιοι, οι φιλόσοφοι της εποχής όχι πάνω από το 2-3% του τότε κόσμου, όλοι οι άλλοι ήταν οι βάρβαροι, οι δούλοι, οι αγράμματοι, οι εξουθενωμένοι οι αγενείς οι άσοφοι (Α’ Κορινθίους 1:20-26). Έβαλε δηλαδή στις μεσαίες και κατώτερες τάξεις των ανθρώπων την έννοια, παιδεία, διαπαιδαγώγηση, διδασκαλία, κατάρτιση, σοφία, προκοπή, νίκη, βράβευση και στο τέλος ψυχική ανάταση ψυχικό πλουτισμό (Εφεσίους 4:11-15).
Ο Ιησούς Χριστός έβαλε όλες αυτές τις ομάδες ανθρώπων σε αυτή την γνώση της σοφίας (Παρ. 24:14). Να κατανοούν να φτάνουν και να αγγίζουν έννοιες όπως π.χ. η ολοκλήρωση του ανθρώπου η αθανασία της ψυχής, κλπ. (Ματθαίος 16:26)
Μέσω αυτής της γνώσεως πέρασε μέσα τους τις (Ματθαίος 25:34-46) διδασκαλίες περί αρετής, πίστεως, ταπεινοφροσύνης, εγκράτειας, αναδεικνύοντας τα αγαθά της ψυχής ως πρώτιστα και όχι του πλούτου και των ηδονών μιας και ο ίδιος τα καταφρόνησε και τα θεώρησε σκουπίδια.(Φιλ. 3:7-11) Έτσι ώστε οι απλοί άνθρωποι που ακλουθούσαν την διδασκαλία του να μη μένουν στο αρχαίο ρητό (Δώστε στο λαό άρτο και θεάματα και είναι εντάξει).Αλλά με τη χάρη που τους παρείχε συγχωρώντας τις αμαρτίες τα λάθη και τις αδυναμίες τους να ακουμπούσαν την τελειότητα. (Ματθαίος 5:48) Να είστε λοιπόν εσείς τέλειοι όπως ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος».

Ήταν χαρούμενοι ευτυχισμένοι ακόμα και όταν πλησίαζαν τον θάνατο είτε λόγο του διωγμού για το όνομα του είτε δια της φυσικής οδού καθώς άφηναν τον μάταιο τούτο κόσμο. (Ιωάννης 5:28)
Μη θαυμάζετε τούτο• διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.
Αν θέλεις μπορείς και εσύ σήμερα να αγγίσεις αυτή την ευλογημένη ζωή. Γιατί: Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας. (Εβραίους 13:8)