Category Archive

«Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή και να την έχουν σε αφθονία» (Ιωάννης 10:10) Ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, δεν ήρθε στον κόσμο όπως νομίζουν οι πολλοί για να φτιάξει μια ακόμα θρησκεία και να ανταγωνιστεί τις ήδη υπάρχουσες. Δεν ήρθε να πει μόνο λόγια, να δώσει μόνο παράδειγμα καλών έργων και θυσιών, να βάλει ένα μπάλωμα στο παλιό φόρεμα, να κάνει τον άνθρωπο λίγο καλύτερο, να τον κάνει περισσότερο υποκριτή απ’ ό,τι είναι. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε να δώσει μια άλλη τυπική θρησκεία, με άλλου είδους γιορτές και τελετές. Δεν ήρθε να δώσει κάτι παρόμοιο ή σχετικό με όσα δίνουν όλες οι άλλες θρησκείες, θεωρίες και ιδέες. Ήρθε να δώσει ΖΩΗ, νέα, άφθονη. Μέσα σ’ αυτή τη λέξη περιέχονται όλες οι ευλογίες που δίνει και που μεταβάλλουν ριζικά τη ζωή του ανθρώπου και την πλουτίζουν απαράμιλλα κι ανυπολόγιστα. Να η υπεροχή του Χριστού έναντι όλων των άλλων που ονομάστηκαν Μεγάλοι στην ιστορία. Ο Χριστός δεν είναι απλά μεγαλύτερός τους, αλλά ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ, γιατί είναι Θεός και γιατί δίνει ζωή αιώνια, καθώς ο ίδιος είναι η ΖΩΗ.
Ιωάννης 14:6 Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.

Ρωμαίους 13:11 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου• διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν.
Πόλεμοι, τρομοκρατία, εγκλήματα, ληστείες, μεθύσια, πείνες, σεισμοί, βλασφημίες, θλίψεις κι ένα σωρό άλλα είναι τα σημεία των έσχατων καιρών, όπως μας λέει η Γραφή και όντως τα ζούμε κάθε μέρα. Μπορείς, αδελφέ μου, να μένεις απαθής και να ζεις τη ζωή της ρουτίνας στη δουλειά, στην οικογένεια, στην εκκλησία; Μπορείς να κλείνεις τ’ αυτιά σου στα κλάματα και στα βογγητά μιας ολοκληρωτικά ναυαγισμένης ανθρωπότητας; Ο Χριστός μάς φωνάζει: «Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι…» (Εφεσίους 5:14). Μάχη είναι η ζωή, αδελφέ. Μάχη προορισμένη να κερδηθεί, αν μείνουμε πιστοί σ’ Εκείνον και στα σχέδιά Του για τη ζωή μας. «Μας αναγέννησε δίνοντάς μας, μέσω της αναστάσεως του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, τη ζωντανή ελπίδα» (A’ Πέτρου 1:3), όχι για να συνεχίσουμε να ζούμε «κατά τις επιθυμίες της σάρκας και των ματιών», αλλά για «να αγιάσουμε τον Κύριο το Θεό στις καρδιές μας». Ας μένουμε λοιπόν άγρυπνοι, εργαζόμενοι τα έργα του Θεού και περιμένοντας το Λυτρωτή μας να φανεί. Σαν δούλοι πραγματικά «αγαθοί και πιστοί».

«Εις δε των κρεμασθέντων κακούργων εβλασφήμει αυτόν, λέγων· Εάν συ ήσαι ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς. Αποκριθείς δε ο άλλος, επέπληττεν αυτόν, λέγων· Ουδέ τον Θεόν δεν φοβείσαι συ, όστις είσαι εν τη αυτή καταδίκη; και ημείς μεν δικαίως· διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξε. Και έλεγε προς τον Ιησούν· Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Λουκάς 23: 39-43)

Αυτά ήταν τα λόγια του ενός από τους δύο κακούργους, που ήταν σταυρωμένοι με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τα τελευταία λεπτά της ζωής του άλλαξε εντελώς τη στάση του αναγνωρίζοντας την ενοχή του απέναντι στο Θεό. Ο Κύριος του έδωσε χάρη να δεί ότι δίπλα του ήταν σταυρωμένος ο Κύριος των δυνάμεων, ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου. Και τη δική του. Όταν με πίστη επικαλέσθηκε τον Κύριο Ιησού, έλαβε τη συγχώρεση των αμαρτιών του και πέθανε με τη βεβαίωση της σωτηρίας. Ο άλλος ληστής παρέμεινε ένας αμετανόητος αμαρτωλός.

Στην ιστορία αναφέρεται ότι ο Γερμανός αυτοκράτορας Φρειδερίκος ο Μέγας (1712-1786) κάποτε επισκέφθηκε μια φυλακή. Μπήκε στα κελιά και ρωτούσε τους φυλακισμένους γιατί ήταν εκεί. Όλοι ο ένας μετά τον άλλο ισχυρίσθηκαν ότι ήταν αθώοι και ότι η καταδίκη τους ήταν αποτέλεσμα δικαστικής πλάνης. Σε ένα όμως κελί ένας νέος άνδρας παραδέχθηκε πόσο άθλιος ήταν και ότι δίκαια ήταν εκεί. Ομολόγησε ότι άξιζε τη τιμωρία του και ότι οι πράξεις του ατίμασαν αυτόν και την οικογένειά του. Μόλις το άκουσε αυτό ο αυτοκράτορας πήγε στη πόρτα την άνοιξε και γυρνώντας προς το φυλακισμένο είπε αυστηρά: « Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ. Μολύνεις την ατμόσφαιρα μεταξύ τόσων δίκαιων ανθρώπων. Βγες γρήγορα έξω!»

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ’ οι πάσχοντες. Δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκάς 5: 31-32).

Έξω από την Αγία Γραφή μόνο σκοτάδι και σύγχυση υπάρχει. Μόνο σε πλανερούς δρόμους και σε απελπισία μπορεί να οδηγηθούμε. Μοιάζουμε με πλεούμενο που δεν έχει τιμόνι, με καπετάνιο που δεν έχει πυξίδα. Να γιατί η ζωή ατόμων, οικογενειών, κοινωνιών είναι τελείως αποτυχημένη, άθλια, δυστυχισμένη. Να από πού προέρχονται τα λογής λογής δράματα, τα προβλήματα, το αδιέξοδο, το κλάμα. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, που θα ρυθμίζει τη συμπεριφορά του, από το οποίο και μόνο θα αντλεί όσα πρέπει να ξέρει για τη ζωή του . Κι όταν γίνει αυτό, τότε θα έχουμε σωστό προσανατολισμό. Τότε ο άνθρωπος θα απολαμβάνει το μεγάλο ευτύχημα να μην ζει μόνο με άρτον αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού.
Ρωμαίους 1:16 Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίόν τε, πρώτον και Έλληνα.

Ο άνθρωπος ζει περίπου 80 – 90 χρόνια σήμερα. Δηλαδή 3 γενιές.
Η γενιά της νεότητας, η γενιά της ανδρικής ηλικίας και η γενιά της γεροντικής ηλικίας. Αν νομίζουμε ότι θα είμαστε πάντα νέοι, με δυνάμεις και υγεία, κάνουμε λάθος. Αν νομίζουμε ότι θα είμαστε πάντα στην ανδρική ηλικία, της αναπαραγωγής και του πλουτισμού, επίσης κάνουμε λάθος. Αγνοούμε ένα λόγο Θεού: «Χρόνος είναι εις πάντα και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανό». Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί σήμερα, την ημέρα που μόλις ξημέρωσε, αλλά ούτε και αύριο που έρχεται.
Στην ζωή μας θα περάσουμε από όλα τα στάδια:
… του γεννάσθαι … του αποθνήσκειν• … του φυτεύειν … του εκριζόνειν το πεφυτευμένον• … του αποκτείνειν … του ιατρεύειν• … του καταστρέφειν … του οικοδομείν … του κλαίειν … του γελάν• … του πενθείν … του χορεύειν … του διασκορπίζειν λίθους …του συνάγειν λίθους… του εναγκαλίζεσθαι … του απομακρύνεσθαι από του εναγκαλισμού• … του αποκτήσαι … του απολέσαι• … του φυλάττειν … του ρίπτειν•
Το ζήτημα είναι με ποιο τρόπο δεν θα μετανιώσουμε για λάθη και αποτυχίες με τεράστιο κόστος ή ζημία των ψυχών μας. Εδώ είναι που μας διδάσκει ο Λόγος Του Θεού, μας προτρέπει και μας προλαμβάνει, έτσι ώστε η ζωή μας να κυλήσει με αύξηση Θεού, με νίκες και επεμβάσεις Κυρίου τις οποίες θα διηγούμαστε στην επόμενη γενιά, στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Έτσι, θα φτάσουμε στην ηλικία που θα πούμε και εμείς: «τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα• του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής». Αμήν.

Το έλεος του Θεού φανερώθηκε σ’ εμάς όχι απλά μ’ ένα λόγο Του ή με κάποια διαβεβαίωσή Του ή με κάποιο έργο που έκανε μέσα στην ιστορία, αλλά φανερώθηκε και υλοποιήθηκε μ’ ένα κόστος πάρα πολύ ακριβό, που πλήρωσε ο Θεός για μας. Είναι ο σταυρός του Ιησού Χριστού, πάνω στον οποίο πέθανε για τις αμαρτίες μας κι αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας. Ο Κύριος της δόξας κένωσε τον εαυτό Του από την ουράνια δόξα Του κι έγινε άνθρωπος. Ο Κύριος της δόξας περπάτησε στα βρόμικα πεζοδρόμιά μας και μπήκε μέσα στα άθλια σπίτια μας. Ο Κύριος της δόξας έγινε ο αντικαταστάτης μας στο σταυρό. Για μένα και για σένα. Να το περιεχόμενο της αγάπης και του ελέους του Θεού για τον άνθρωπο.
Ρωμαίους 8:31-32 Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί προς ταύτα; Εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών; Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;

Έχουμε πολλούς λογούς σήμερα και κάθε μέρα να χαιρόμαστε. Για την αγάπη του Θεού, για την σωτηρία μας, για την αιωνία ζωή, για τον Λόγο του τον Άγιο και για όλες τις ουράνιες και επίγειες επαγγελίες Του. Χαιρόμαστε ακόμα και για τους διάφορους πειρασμούς. Χαιρόμαστε γιατί ο Κύριος φροντίζει για εμάς, έχει αναλάβει τα αιτήματα μας και είναι μαζί μας συνεχεία. Τίποτα να μην μας κλέβει την χαρά μας που είναι η δύναμη μας και η οποία είναι ουράνια ανεκλάλητη και ένδοξη.

Φιλιππησίους 4:4 Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν θέλω ειπεί, Χαίρετε.
Ιωάννης 16:24 Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου· αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, διά να ήναι πλήρης η χαρά σας.
Ιωάννης 15:11 Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να ήναι πλήρης.
Α’ Πέτρου 1:9-10 τον οποίον αν και δεν είδετε αγαπάτε, εις τον οποίον, αν και τώρα δεν βλέπητε αυτόν, πιστεύοντες όμως αγαλλιάσθε με χαράν ανεκλάλητον και ένδοξον, απολαμβάνοντες το τέλος της πίστεώς σας, την σωτηρίαν των ψυχών.
Ιακώβου 1:2 Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς
Ρωμαίους 12:12 εις την ελπίδα χαίροντες, εις την θλίψιν υπομένοντες, εις την προσευχήν προσκαρτερούντες,
Νεεμίας 8:10 διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας.
Α’ Πέτρου 5:7 και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.

Τα προβλήματα, οι δυσκολίες και οι διάφορες μέριμνες της επίγειας ζωής μας πολλές φορές μας καμπουριάζουν και βλέπουμε μόνο κάτω εδώ στην γη. Ας ανορθωθούμε και ας ρίξουμε το βλέμμα μας στα ουράνια από εκεί που θα έρθει η λύτρωση μας και ας δοξάσουμε τον Κύριο.
Β’ Κορινθίους 4:18 – επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.
Λουκ 13:10-13 – Εδίδασκε δε εν μιά των συναγωγών το σάββατον. Και ιδού, γυνή τις είχε πνεύμα ασθενείας δεκαοκτώ έτη και ήτο συγκύπτουσα και δεν ηδύνατο παντελώς να ανακύψη. Ιδών δε αυτήν ο Ιησούς, εφώναξε και είπε προς αυτήν· Γύναι, ηλευθερωμένη είσαι από της ασθενείας σου· και έθεσεν επ’ αυτήν τας χείρας· και παρευθύς ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν.
Ψαλμός 146:8 – Ο Κύριος ανοίγει τους οφθαλμούς των τυφλών· ο Κύριος ανορθοί τους κεκυρτωμένους· ο Κύριος αγαπά τους δικαίους·
Ψαλμός 145:14 – Ο Κύριος υποστηρίζει πάντας τους πίπτοντας και ανορθοί πάντας τους κεκυρτωμένους.

Η απολύτρωση δεν ήταν μια εναλλακτική σκέψη του Θεού.
Πριν φτιάξει τον κόσμο,
πριν δημιουργήσει τα αγγελικά πλάσματα,
πριν πέσει ο άνθρωπος στην αμαρτία,
πριν η φωνή του Θεού
διακόψει τη σιωπή της αιωνιότητας
και καλέσει τους κόσμους σε ύπαρξη,
το σχέδιο της αγάπης Του ήταν εκεί.
Α’ Πέτρου 1:17-20 Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας, εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου, όστις ήτο μεν προωρισμένος προ καταβολής κόσμου, εφανερώθη δε εν τοις εσχάτοις καιροίς διά σας.